Forum jest aktualnie wyłączone Brak czasu nie pozwala nam na dalsze prowadzenie forum. Może kiedyś wrócimy w nowej odsłonie, kto wie A na tą chwilę zapraszamy na nasz TeamSpeak: ts.gtam.info Pozdrawiamy ekipa GTA&M.
Ostatnia wzmianka na stronie oraz FB datowana jest na czerwiec 2017. Ostatnie zachowane archiwum strony pochodzi z sierpnia 2018, czyli przez rok czasu portal po prostu „stał”. Zapewne kilka miesięcy później ktoś musiał podjąć decyzję o zamknięciu na cztery spusty, choć oficjalnej daty nie znamy.
Po wielu tygodniach sumiennych przygotowań oddajemy Państwu serwis poświęcony multiplayerom. Redakcję serwisu tworzy grupa młodych, kreatywnych osób. Naszym celem jest stworzenie nowoczesnej, w pełni profesjonalnej strony dotyczącej owych multi, które ulegają dużej popularyzacji. Mamy nadzieję, że liczne artykuły, newsy, sigi, oraz monitory i inne gadzety spowodują że serwis ten stanie się źródłem informacji dla szerokiej grupy czytelników a w szczególności graczy serii gta. Dołożymy wszelkich starań aby publikowane w portalu materiały były na możliwie najwyższym poziomie, jednak chochlik zdarzyć się może. Jednocześnie informujemy, że nie poprzestaniemy na obecnej formule portalu i zamierzamy stale ulepszać i rozbudowywać portal o nową funkcjonalność. Wkrótce dostępny dla Państwa będzie nowy design poprawiający estetyke serwisu, oraz inne udoskonalenia. Mamy nadzieję, że serwis GTAM.INFO spotka się z Państwa pozytywnym przyjęciem. Redakcja GTAM.INFO
Patrząc wstecz na niusy trzeba przyznać, że GTAM było potrzebne. I co więcej, chłopacy mieli o czym pisać, bowiem przewijając stare wpisy na web archive mamy szeroki przekrój – VCMP, MTASA, SAMP. Przed premierą GTA 5, redaktorzy postanowili skupić się na opisywaniu najnowszej gry serii, zaniedbując pozostałych multiplayerowców. I chociaż tryb wieloosobowy GTA Online jest do dziś bardzo popularny, a mikrotransakcje w nim zawarte zapychają i tak już grube portfele Rockstara, tak popularność GTAM spadała…
Tym którzy pamiętają GTAM, zachęcam do wizyty zarchiwizowanych stron (trochę tego jest!), młodszym czytelnikom zaś polecam pobieżne przejrzenie wybranych stron i zobaczenie ile kiedyś się działo .
Opublikowano 18. maja 2019r. Ogólność 1 min. czytania
Jakiś czas temu Piterus wspomniał, że serwer IRC GTANet wyzionął ducha. W sumie było to do przewidzenia, choć nigdzie nie ma żadnej oficjalnej informacji. Zacząłem dopytywać się na forum GTAF i otrzymałem jedynie lakoniczne potwierdzenie, że serwer nie wróci już.
Chciałem więc w tym miejscu trochę powspominać do momentu aż… Połączyłem się z serwerem. Tak, ten irc dalej działa, choć frekwencja nie jest powalająca.
Ja w tym czasie zapraszam na Discorda ekipy LU-DM, na którym mamy kanał #aod_vcmp .
Opublikowano 12. maja 2019r. Bocenie 1 min. czytania
Mój (nie)sławny mod do VC, który pozwalał w ekspresowym tempie przejść misję Demolition Man, wyrządził mi personalnie wiele krzywdy. Chciałem pomóc znużonym graczom, którzy wiele razy próbowali misję przejść i dalej mają z tym problem. Skończyło się na tym, że mój film dostał mnóstwo negatywnych ocen i komentarzy, w których znawcy tematu wypisują „fake”. Spoko, rozumiem jeszcze, że ktoś ściągnął moda i nie działa, ale wtedy raczej by napisał „not working bro”. Pisanie „fake” tylko na podstawie… No właśnie, czego?
Dawno już nie odpisywałem na takie durne komentarze pod tym filmem, ale jeden koleś mnie sprowokował. Poniżej nasza wymiana zdań. Jak widać moje pytanie go przerosło, bowiem od dwóch tygodni nie dał odpowiedzi .
Opublikowano 27. kwietnia 2019r. Artykuły 4 min. czytania
20 kwietnia 1999 r., spora część czytelników tej strony musiała wtedy korzystać z pięknych uroków dzieciństwa, a pozostała część zapewne była dopiero „w planach”. Jednak ta data na zawsze odmieniła oblicze miasta Columbine, położonego niedaleko Denver, a więc w samym centrum USA.
Dwóch wyrzutków, Eric Harris oraz Dylan Klebold, postanowili tego dnia dokonać strzelaniny na terenie macierzystej szkoły. Ich cel to zabić jak najwięcej ludzi w akcie własnej zemsty. Idealnie rozrysowane plany zakładały, że zginą setki niewinnych ludzi, a sami tego dnia również odejdą z tego świata. I mimo, że od tych wydarzeń minęło 20 lat, to sprawa każdego roku jest niczym rozdrapywanie ran, głównie dla osób związanych ze szkołą Columbine, ale także dla wszystkich gapiów, do których od niedawna także się zaliczam. Dlaczego oni to zrobili?
Opiszę w skrócie od początku…
Eric oraz Dylan to uczniowie szkoły w Columbine. Eric – przeciętny uczeń, który wydaje się być cwaniaczkiem. Dylan – mądrzejszy, ale gdzieś wewnętrznie zablokowany. Oboje są ofiarami szkolnej przemocy, czyli amerykańskiego bullyingu, choć przemoc ta w jakiś sposób łączy ich przyjaźń, co jest szczególnie ważne dla Erica, który co kilka lat zmieniał swoje miejsce zamieszkania w związku z zawodem ojca (żołnierz). Jako ci przegrani zapewne chcieliby się na wszystkich w końcu odegrać – w Ericu jest wszechobecna nienawiść (jego hasło to „kill mankind”), za to Dylan „nosi” kilka masek, a pod jedną z nich jest wulkanem przemocy. Wpadają na pomysł zamachu na szkołę. W tamtym czasie było już nieco poważniejszych zamachów (np. Oklahoma Bombing), więc chłopacy mieli się na kim wzorować. Oni wolą jednak „przebić” stawkę. Chcą podłożyć bombę w szkolnej stołówce, przez którą przewija się mnóstwo uczniów. Gdyby eksplozja była wystarczająco mocna, zawaliłoby się również piętro wyżej, gdzie znajdowała się biblioteka – czyli kolejna spora grupa uczniów. Po takiej skali wybuchu, oczywistym jest, że pozostali wybiegną czym prędzej z szkoły… Wprost pod zamachowców, gdyż czekali na nich z dwóch różnych stron, uzbrojeni w broń, a ich zaparkowane samochody miały także podłożone bomby. Skala zniszczeń i śmierci byłaby niewyobrażalnie duża – a oto im chodziło.
Miesiące mijały, odwrotu od planu nie widzieli. Dopracowywali plan zamachu, konstruowali bomby, zakupili broń. Wszystko było zaplanowane na 19. kwietnia, choć z pewnych przyczyn przesunięto na 20. kwietnia. To rocznica urodzin Adolfa Hitlera (choć nie wydaje się, by był to dla nich powód), ale także dzień premiery płyty pewnego zespołu rockowego, którego chłopacy słuchali. Zupełnie przypadkiem płyta nosi tytuł „Adios”.
Właśnie 20.04.1999 zamachowcy postanowili opuścić lekcje i skupić się na realizacji makabrycznego planu. Podłożyli w stołówce bomby, po czym wyszli na zewnątrz i czekali na wybuch. W międzyczasie Erica zaczepił jeden z kolegów, z którym miał ostatnio na pieńku. Zamachowiec miał wtedy stwierdzić, że mimo wszystko go lubi i poradził, by spadał ze szkoły. Chłopak poczuł, że coś jest na rzeczy i opuścił teren szkoły. Gdy kilka minut później słyszał strzały wiedział już, co się dzieje.
Eric i Dylan oczekiwali na wybuch, jednak ten nie nastąpił w skutek błędów konstrukcyjnych bomby. Postanowili nie czekać, wzięli spluwy do ręki i ruszyli na szkołę, strzelając do wszystkich bez wyjątku (nie wiadomo, czy był to ich plan B, czy spontan). Największe zamieszanie wywołali w bibliotece, w której część uczniów szukało schronienia. Gdy już zaspokoili swe chore żądze, chodzili po szkole, rzucając bomby tu i tam – te wybuchały, choć nikomu krzywdy nie wyrządzili, bowiem niemal wszyscy się ewakuowali.
Nagranie audio z biblioteki – słyszymy, że zamachowcy mają dobrą zabawę…
Słynna klatka z monitoringu stołówki, do której zamachowcy wrócili by sprawdzić, czemu bomby nie wybuchły
Po niespełna godzinnym upuście swej agresji, Eric oraz Dylan wrócili do biblioteki, w której popełnili samobójstwo. Policja w tym czasie bacznie obserwowała szkołę (dopiero kilka godzin później odkryli, że zamachowcy nie żyją), a stacje telewizyjne w całych Stanach zaczęły dzielić się z widzami szczątkowymi informacjami o strzelaninie w Columbine.
20 lat minęło, a sprawa wciąż jest tematem wielu rozmów i rozważań. Oto dlaczego:
Każda strzelanina w szkole szokuje – ta w Columbine była największą pod względem liczby ofiar od 30 lat. Ofiary zamachowców były zupełnie przypadkowe.
Patrząc jednak na plany zamachowców – liczba zgonów mogła być kilkadziesiąt razy wyższa, kto wie czy nie przekroczyła by nawet liczby tysiąca (!).
Szereg zaniedbań – od woźnego, który nie przełożył w odpowiednim czasie kasety wideo, na którą nagrywany był monitoring szkolny, po całe śledztwo, w którym jest wiele nieścisłości i wiele uwag wytykanych służbom.
Zachowane materiały – w sieci bez problemu nagrania z monitoringu, pełny raport ze śledztwa, fragmenty pamiętników chłopaków, a kto bardziej podrąży znajdzie i zdjęcie buta Dylana, na którym miał wszywkę symbolu sierp i młot.
Utajnienie części dowodów – wspomniane pamiętniki miały być grubymi zeszytami, tymczasem opublikowano jedynie kilkanaście stron, a daty zapisków wskazują, że oficjalna publikacja zawiera luki. Ponadto słynne już Basement Tapes – chłopacy lubili operować kamerą i nagrywać swoje przemyślenia co do zamachu. Część nagrań opublikowano, część rzekomo zniszczono. Na jednym z nich mieli się śmiać z ludzi, którzy po strzelaninie zapewne zapytają „dlaczego oni to zrobili”.
Wpływ gier na młodych – oboje mieli dostęp do komputera, a Eric ponadto był fanem Dooma, do którego zaprojektował nawet własne poziomy i można je wciąż znaleźć w sieci.
I wreszcie – tragedii tej podobnie, jak wiele innych, można było uniknąć, o ile w właściwy sposób interpretowałoby się sygnały, że coś z własnym dzieckiem zaczyna być nie tak. Ostatnia sprawa z Sol Pais – spójrzcie tylko na jej stronę internetową. Czy taki sygnał nie powinien dawać do myślenia?
Z tych powodów, strzelanina w Columbine jest tematem do rozmów także dzisiaj. Niestety, wiele podobnych strzelanin po 1999 r. jest inspirowanych Columbine – zamachowcy przeważnie gloryfikowali postawę Erica i Dylana, na przykład zeszłoroczny atak na szkołę w Krymie, w którym napastnik nosił koszulkę podobną do Erica.
W artykule przedstawiłem jedynie najważniejsze fakty. Zainteresowanych odsyłam do
Kończąc artykuł pragnę podkreślić, że nie ma zrozumienia, litości i przebaczenia dla Erica i Dylana. Mieli pewne problemy – ok, każdy z nas je ma w mniejszym lub większym stopniu. To nie oznacza jednak, że masz obwiniać za to cały świat i na pewno nie pozwala ci zabierać czyjeś, jeszcze młode, życia.
Informacja. W komentarzach i spamboksie można umieszczać odnośniki do innych stron internetowych. Dla bardziej zaawansowanych są dostępne polecenia HTML, w szczególności do formatowania tekstu i umieszczania zdjęć.
Opublikowano 19. maja 2019r. 
